I love Lefkas

Dag lieve vriendjes, vriendinnetjes, familie, kennissen en andere goede bekenden!

Het was me een weekje wel! De wereld van een hostess is niet altijd lang leven de lol en genieten van het mooie weertje! Het begon donderdag, op mijn vrije dag met een telefoontje van het kantoor. Een gast van mij zou met hart problemen opgenomen zijn in het ziekenhuis van Lefkas, heftig! Ik wist natuurlijk niet wat ik hier mee moest, en wat er van mij verwacht werd, dus ik gelijk na dat telefoontje contact op genomen mijn Yvonne, die lichtelijk gepikeerd was omdat ze met zulk soort dingen niet mij, maar haar moeten bellen! Yvonne heeft uiteindelijk contact op genomen met deze mensen en geïnformeerd hoe en wat. Gisteren is deze gast over gebracht naar het ziekenhuis in Athene, best wel heftig allemaal dus! Verder heb ik deze week ook al meteen mijn eerste overboeking gehad. De hotel eigenaar neemt blijkbaar graag een risico! Erg vervelend voor de gasten, maar met een goede compensatie en inlichting toen ze nog in Nederland waren zijn ze nu dik te vrede.

Donderdag was mijn vrije dagje, en ik heb hier dan ook heerlijk gebruik van gemaakt. Ik ben samen met 2 andere Nederlandse jongens op pad geweest met een scootertje, een super leuke manier om het eiland te verkennen, Wauw, wat is Lefkas een ontzettend mooi eiland! Eindelijk heb ik er wat meer van kunnen zien dan alleen de weg van Nidri naar Lefkas stad (wat overigens ook meteen de drukste (gevaarlijkste) weg is van het eiland. Donderdag zijn we vanuit Lygia naar het binnenland van het eiland getrokken en daar een plekje bezocht waar zelfs veel lokale mensen geen idee van hebben. Het was een ontzettend mooi plekje, een heel oud dorpje waar de oudste huisjes van Lefkas staan (dan gaan we ongeveer 1000 jaar terug) het was moeilijk te vinden en te rijden omdat het niet via een harde weg te bereiken is. We hebben daar ongeveer 2 uur rondgelopen en helemaal niemand gezien! Het was een paradijselijke omgeving, zoiets als de droomvlucht in de Efteling, alleen dan nog mooier! (kan je het je voorstellen??)

Gisteren was ik om 14.00 klaar met werken toen ben ik nog heel even naar het strand geweest en toen werd ik weer opgepikt door de jongens, of ik mee de zonsondergang wou gaan bekijken vanaf Porto Katsiki ??(helemaal aan de andere kant van het eiland wat zeker wel bijna 2 uur is rijden met het scootertje) maar vooruit, op dit aanbod kon ik natuurlijk geen nee zeggen! Het was werkelijk waar prachtig om te zien! We hadden het hele strand voor ons alleen, en hebben een aantal ontzettende mooie foto’s gemaakt. Alleen aan het zuiden van het eiland vind je helemaal geen benzinetanks en onze scootertjes begonnen toch al aardig op te raken! En het werd ook al aardig donker, ik natuurlijk lichtelijk in paniek (ik als reisleidster had toch moeten weten dat je hier nergens meer kon tanken? Maar goed, les voor de volgende keer) de tank werd leger en leger, en buiten werd het maar donkerder, en kouder! Gelukkig had ik een handdoek bij die ik helemaal heb omgeslagen, haha! Het was al 22.00 en pik donker, de wegen zijn hier trouwens ook goed verlicht,not!! Geen lantarenpaal te bekennen, dus het was niet alleen koud, donker, en de benzine die op raakte, maar eigenlijk ook nog eens levensgevaarlijk! Wat een avontuur! Ergens in de middle of nowhere on the road to Vassiliki zagen we een restaurantje waar nog licht brandde en wat lokale mensen buiten zagen, die ons allemaal voor gek verklaarden omdat we op dit tijdstip van de dag nog op een scooter zaten (met bijna geen benzine meer). Gelukkig konden we bij deze vriendelijke man wat benzine hebben, die hij nog achter in zijn schuur had staan. Dit moest nét genoeg zijn voor beide scootertjes om in ieder geval Vasiliki te halen. We hadden ondertussen ook wel trek gekregen dus hadden ook meteen een bord eten besteld, we hebben niet echt na getafeld, omdat het dus al erg donker/laat/koud was. Vanaf hier moesten we nog zeker 45 km terug naar Nidri, maar in Vasiliki wist ik, was een tankstation, en met het beetje wat we van de aardige man gekregen hadden moesten we dat halen! Bibberend van de kou zat ik achter op de scooter, hopend dat we Vasiliki zouden halen met het beetje benzine wat we nog hadden. Eenmaal aangekomen in Vasiliki, met bevroren tenen handen en nekpijn van de kou waren alle bezinestationnetjes gesloten. Ik zag het allemaal niet meer zo zitten, haha en ik moest de volgende dag nog wel om 06.00 eruit omdat ik een ochtendtransfer had! Toen kwamen we bij een grotere pomp uit, ook deze zag er dicht uit, dus reden er voor bij, maar ik keek gelukkig nog achterom en zag iemand staan, dus ik riep SNEL omdraaien hij is volgens mij open!! Die pomp was onze redding, hahah anders hadden we het stuk tussen Vasiliki en Nidri (ong 20 km, berg op berg af te voet af moeten leggen! De tank maar meteen helemaal vol gegooid en toen verder de weg gevolgd naar Nidri. Uiteindelijk lag ik gisteren om 00.30 in mijn bedje! Wat een avontuur.

Maar een ding is zeker; zo’n mooie zonsondergang heb ik nog nooit in het echt mee gemaakt! Het was het meer dan waard!

xxx Sofie